Konie =)

"Żaden dobry jeździec, który swą sztukę posiadł nie ma siebie za doskonałego."

Szukaj...=)

środa, 30 stycznia 2013

Wyślij pocztą e-mail Wrzuć na bloga Udostępnij w usłudze Twitter Udostępnij w usłudze Facebook Udostępnij w serwisie Pinterest

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Nowszy post Starszy post Strona główna

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)

O mnie

Blog o koniach: Sieradz, łódzkie, Poland

Wyświetl mój pełny profil

Translate

Archiwum bloga

▼ 2013 (18)
- ► czerwca (1)
- ► maja (1)
- ► kwietnia (2)
- ► lutego (4)
- ▼ stycznia (10)

Liczba wyświetleń stron

"Żaden dobry jeździec, który swoją sztukę posiadł należycie,
nie ma siebie za doskonałego."
(St. Breza)

"Jeździć konno może nauczyć się każdy, ale jazda w harmonii z koniem to sztuka"

"Nie sztuką jest kochać konie, sztuką jest sprawić by konie pokochały Ciebie"

"Najważniejsze cechy jeźdźca to: wiedza, cierpliwość, pomysłowość, współczucie, umiejętności, spokój, opanowanie i odwaga"

"Pracuj nad sobą, a z koniem się baw"- Pat Parelli

"Koń- symbol nieposkromionej wolności"

"Jeździec, który traktuje konia jak maszynę poddaną jedynie działaniom chwili, bez pamięci, bez koncepcji, nigdy nie będzie dobrym jeźdźcem"
Baucher

Wśród koni wyróżniamy trzy główne grupy:

Konie gorącokrwiste
Konie zimnokrwiste
Małe konie i Kuce

Maści koni

Czapsy

Czapsy - rodzaj długich, najczęściej wykonanych ze skóry ochraniaczy na nogi jeźdźca.

SKOKI PRZEZ PRZESZKODY

Skoki przez przeszkody – jeździecka olimpijska dyscyplina sportu, jedna z 7 wspieranych przez Międzynarodową Federację Jeździecką (FEI). W dyscyplinie tej, koń i jeździec pokonują przeszkody ustawione na torze zwanym parkurem z jak najmniejszą ilością błędów.
Skoki przez przeszkody wywodzą się z XVIII wiecznej tradycji polowań na lisy i współzawodnictwa pomiędzy ich uczestnikami. Pierwsze oficjalne zawody w skokach odbyły się w 1864 roku w Dublinie. Od 1900 roku (olimpiada w Paryżu), czyli już od drugiej olimpiady nowożytnej, jest to dyscyplina olimpijska. Pierwszy konkurs skoków w Polsce rozegrano w 1880 roku w Warszawie Na początku XX wieku zaczęto stosować rodzaj dosiadu, umożliwiający koniowi skakanie w warunkach zbliżonych do naturalnych. Rewolucyjną w tamtych czasach pozycję skokową wprowadził kapitan Federico Caprilli

Cwał

Cwał - najszybsza odmiana chodu końskiego; występują 4 uderzenia kopyt w takcie – każda nogakonia jest stawiana w kolejności - lewa tylna, prawa tylna, lewa przednia, prawa przednia. Cwał jest odmianągalopuwyciągniętego - prócz tego, że ślady kopyt tylnych przekraczają ślady kopyt przednich, koń porusza się tak szybko, że rozbija chód na cztery takty (każdy galop jest trzytaktowy, prócz cwału, który ma cztery takty).W cwale jeździec unosi się z siodłaodciążając w ten sposób grzbietkonia. Cwał jest chodem wykorzystywanym podczas wyścigów konnych.

Galop

Galop - jest chodemtrzytaktowym konia(ogólnie -koniowatych), jeden "skok" nazywa się zfrancuskiego foule. Po każdej foulekonia następuje faza zawieszenia. W zależności od tego, która para kończynwysuwa się bardziejdo przodu, rozróżniamy galop z prawej lub lewej nogi.

Kłus

Kłus - chód dwutaktowy konia (również osła, zebry i innych koniowatych). Kolejność stawiania kończyn: równocześnie tylna lewa i przednia prawa, równocześnie tylna prawa i przednia lewa. Dzikie konie często go używają.

Stęp

Stęp – czterotaktowy, najwolniejszy chódkonia (oraz osła imuła). Kolejność stawiania nóg: np. lewa tylna, lewa przednia, prawa tylna, prawa przednia, czy lewa przednia, prawa tylna, prawa przednia, lewa tylna.

Stęp

1.Kwiatek
2.Gwiazdka
3.Strzałka
4.Chrapka
5.Latarnia

6.Koronka
7.Piętka
8.Pół pęciny
9.Pęcina
10.Pół nadpęcia
11.Nadpęcie
12.Nadpęcie nad stawem skokowym

Konie Holsztyńskie

Koń holsztyński - silny, duży, kalibrowany koń gorącokrwisty. Przeważa maść gniada z wszystkimi odcieniami, ale mogą też występować inne rodzaje umaszczenia. Obecnie konie te hoduje się zgodnie z wzorcem niemieckiego konia wierzchowego: lekkie w typie, przeznaczone do użytkowania wierzchowego.

Konie pełnej krwi angielskiej

Koń pełnej krwi angielskiej to jedna z ras koni gorącokrwistych. Potocznie nazywany folblutem. Często stosowany skrót xx. Konie z częstym kontuzjami kończyn przednich. Ich temperament jest bardzo widoczny na otwartych przestrzeniach. Konie te są doskonałe w gonitwach.

Haflingery

Zasadniczo haflinger jest efektem krzyżowania czterech ras koni: nordyckiej, huculskiej, czystej krwi arabskiej i bośniackiej . Konie te charakteryzują się dzielnością w terenie górzystym lecz dobrze nadaje się do pracy pod siodłem.

Konie Małopolskie

Konie półkrwi angloarabskiej i arabskiej hodowane w Małopolsce, nieco mniejsze i lżejsze od koni wielkopolskich, wzrostu ponad 150 cm, urodziwe, o suchej budowie, doskonałym ruchu, dobrze wykorzystujące paszę, wytrwałe i dzielne w pracy.

Perszerony

Perszerony to konie zimnokrwiste, wywodzące się z Francji. Mają najczęściej siwe ubarwienie. Wysokość to 160-170 cm. Mają masywną szyje i kończyny, krępą i silną budowę ciała. Są idealnym materiałem do krzyżowania. Konie te mają wschodnie korzenie.

Konie Shire

Shire horse to rasa koni pochodzących z Wielkiej Brytanii. Są to wielkie zimnokrwiste konie, jedne z największych koni świata. Można je spotkać nawet jako konie wierzchowe. Są to konie uległe, cierpliwe, spokojne i przyjacielskie.

Kuce

Kuc - niewielki koń o wysokości w kłębie nie przekraczającej 149 cm w podkowach (na zawodach przy mierzeniu 151 cm w podkowach). Kuce są wytrzymałe. Stosowane do nauki jazdy konnej i hipoterapii dzieci, a także do transportu lekkich ładunków oraz w cyrku.

Naturalne ujeżdżanie

Toczek

Toczek – nakrycie głowy zapinane pod brodą, które chronigłowę jeźdźca w czasie jazdy przed urazami i zranieniami.

Ogłowie

Ogłowie– główna część rzędu jeździeckiego lub uprzęży. Jest to, mówiąc ogólnie, uprząż rzemiennana głowę konia z wędzidłem wkładanym do pyska zwierzęcia. Głównym zadaniem ogłowia jest utrzymanie kiełzna(lub paska naciskającego na nos w wypadku ogłowi bezwędzidłowych ) we właściwym miejscu w pysku konia.

Bryczesy

. Bryczesy – specjalne spodniedo jazdy konnejzapewniające swobodę ruchów, nie posiadające ciasnych szwów po wewnętrznej stronie nóg (tam gdzie nogi przylegają do siodła lub konia). Chronią przed obtarciami, pozwalają na wygodny i prawidłowy dosiad.

BUDOWA KONIA

Siodło

Konie achał-tekińskie

Rasa tych koni zwraca uwagę swoją suchą budową ciała i lekkimi chodami. Jego kończyny są długie i smukłe, z wysoko osadzonymi stawami. Długi jest również grzbiet, a zad szeroki i silny. Pierś jest głęboka i muskularna, lecz wąska. Długa i prosta szyja nadaje achał-tekinowi dumny wygląd. Głowa jest sucha i zgrabna, o prostym profilu. Uszy są długie i drobne; oczy duże i pełne wyrazu.Konie te słyną z wytrzymałości. Jest to rasa pustynna, więc przystosowała się zarówno do bardzo wysokich temperatur, jak i wyjątkowo niskich. Umie pokonywać bardzo długie dystanse, bez odpoczynku, czy pojenia. Tradycyjną paszą konia achałtekińskiego w jego ojczyźnie jest wysuszona lucerna, jęczmień, a także jaja i pieczone ciasto.

Reńskie konie zimnokrwiste

Konie tej rasy posiadają skośne ustawienie łopatek co sprzyja ciągnięciu zaprzęgów. Charakterystyczny dla nich jest: krótki wykrok, mocna szyja, silny tułów, dobrze umięśnione tylne kończyny oraz wzrost ok. 150-165 cm. Posiadają umaszczenie kasztanowate, gdzie chrapy i okolice brzucha są jasne natomiast kończyny, grzywa oraz ogon kare. Ta średnio ciężka rasa spokrewniona jest z belgijskim koniem zimnokrwistym. Z hodowli reńsko-belgijskiego konia zimnokrwistego zrezygnowano w 1892 r. po tym jak została wprowadzona dla konia reńskiego księga stadna. Wraz z rozwojem motoryzacji spadła ranga pierwotnych koni zimnokrwistych wykorzystywanych jako zwierzęta pociągowe (głównie prace polowe) i juczne.

Konie Wielkopolskie

Koń Wielkopolski jest koniem użytkowanym w sporcie i rekreacji jeździeckiej. Rasa ta powstałą na skutek uszlachetnia miejscowego pogłowia końmi wschodniopruskimi i trakeńskimi oraz mniejszym stopniu innymi rasami półkrwi pochodzenia zachodniego. Głównym ośrodkiem hodowli konia wielkopolskiego była stadnina (zlikwidowana) i założone w 1829 roku w Sierakowie. Znaczny udział w tworzeniu tej rasy miały konie pełnej krwi. Rasa wielkopolska została ustanowiona w roku 1965. W rasie tej występują dwie odmiany:
-poznańska
- mazurska

Konie fryzyjskie

Koń fryzyjski(fryz) pochodzi z Holandii (Fryzja). W hodowlach dopuszcza się maść wyłącznie karą. Jest użytkowanym zaprzęgowo i wierzchowo koniem gorącokrwistym. Coraz częściej można je jednak spotkać na zawodach ujeżdżeniowych

Konie Arabskie

Koń czystej krwi arabskiej to jedna z ras koni gorącokrwistych. Konie arabskie pojawiły się na Półwyspie Arabskim co najmniej 2500 lat temu. Charakteryzują się siłą, pięknem i odwagą. Cechy typowe: Koń bardzo szlachetny i elegancki, o lekkiej budowie ciała, często wysokim osadzeniu ogona.

Koń angloarabski (Angloarab)

Koń angloarabski (Angloarab) – jedna z ras koni gorącokrwistych, pochodząca od konia angielskiego skrzyżowanego z koniem arabskim. Cechuje go gorący temperament i inteligencja. Konie tej rasy odnoszą ogromne sukcesy w sporcie jeździeckim.
Symboliczne oznaczenie rasy: "xxoo" ("xx" – pełna krew angielska, "oo" – czysta krew arabska).

KONIE UKRAIŃSKIE

Koń ukraiński jest zwierzęciem hodowanym na potrzeby sportu jeździeckiego, do którego ma szczególne predyspozycje. Powstał w wyniku krzyżowania licznych ras europejskich, głównie niemieckich i węgierskich. To wspaniały skoczek przez przeszkody i niezrównany koń ujeżdżeniowy . Jest podobny do konia pełnej krwi angielskiej, ale mocniejszy i bardziej posłuszny.

Konie meklemburskie

Koń meklemburski pochodzi z Niemiec, jest używany jako koń wierzchowy, ale dawniej używano go jako konia pociągowego lub do celów wojskowych. Przed zjednoczeniem Niemiec koń meklemburski był uważany za wschodnio niemiecką wersję konia hanowerskiego. Obie rasy mają te same korzenie i obie krzyżowano z końmi holsztyńskimi, końmi trakeńskimi i końmi pełnej krwi angielskiej.

Prawa autorskie zastrzeżone. Twórcy bloga. Motyw Rewelacja. Obsługiwane przez usługę Blogger.